Kerkklok...

Afgelopen week rustig aan gedaan. Een beetje zoals je doet als je vakantie hebt en thuis blijft. Wat wasjes doen, wat lezen en elke dag lekker met de paarden bezig zijn. Dan vanaf een uurtje of vier, na het voeren, rust en een drankje! En daarna heerlijk eten! Haha! Ook deze week is voorbij gevlogen. Al heb ik wel de dagen geteld tot ik naar huis kan. En dan is het alweer zondag 4 juni. Mijn laatste dag in Australië. Morgen een reis van ongeveer 34 uur voor de boeg, naar huis! Het was heerlijk om weer bij Scott en Debbie te zijn. Rustig aan, alleen wel erg koud! Debbie had als verrassing kaartjes gekocht voor een soort van paarden en ridders show. Voor zaterdag. Dacht ze... Vrijdag kwam ze erachter dat ze een maand te vroeg was... Helaas, geen show dus, maar wel kip aan het spit boven het vuur! Heerlijk! En dan de zondag morgen. Wakker worden en overal in huis liggen extra mensen te slapen.. Corey had wat vrienden meegenomen vanuit het stappen. Ze waren rond half vijf thuis. Netjes! En om acht uur uit bed en wilde zelf alle auto's op gaan halen. Dat vond Debbie geen strak plan. Dus, de mannen achterin geladen en ik ben meegereden om een auto van een maatje van Corey naar huis te rijden. Ik vond het toch wel hilarisch! En zoals Debbie al vaak heeft gezegd, "Kids are overrated". Vooral als je er op zondag ochtend een uur voor in de auto moet zitten, Daarna de ouders van Debbie nog over de vloer gehad, er kwamen nog wat mensen naar een auto kijken die in de garage stond en Dylan kwam nog langs. Gezellige drukke bedoeling! In de middag voor de laatste keer op Bj gereden. En dat doen dan toch wel een beetje pijn..... Savonds nog heerlijk lamsvlees gegeten en op tijd mijn bedje in. Bijna alles al ingepakt en morgen vroeg uit bed. Om vijf uur gaat de wekker! Nog even geprobeerd te bellen met pap en mam, maar dat was door hun WiFi die met de Franse slag aangelegd was een gesprek van korte duur. Debbie bedacht dat het grappig was geweest als zij een foto had getuurd naar mam. Van een hoop zand, een schep en mijn rugzak ernaast en mijn paspoort brandend op de hoop zand. Ik ga haar humor enorm missen! Maandag om vier uur word ik wakker. Van een geluid in een droom denk ik. En dan bedenk ik me dat ik al 3 maanden geen kerkklokken gehoord heb.. gelukkig heb ik vrienden die dat gelijk voor mij opnemen en een minuut later hoor ik de Wouwse kerkklok! ❤ heel fijn! Om vijf uur mijn bedje uit en nog lekker een warme douche pakken. Rest van mijn spullen inpakken, een bakje koffie en een sigaretje. En dan afscheid nemen van de paardjes... toch lastig.. Om zes uur is het tijd om afscheid te nemen van Debbie. Heel erg lastig!! Maar ik ga ervan uit dat ik haar zeker nog een keer ga zien! Na een ritje van 1,5 uur is het ook tijd om afscheid te nemen van Scott. Die zet mij netjes voor de deur van Sydney AirPort af. Nog even gewacht voor de deur zodat ik hem nog even uit kon zwaaien. Wat een geweldig lieve mensen! Inchecken, nog even wat cadeautjes kopen en het vliegtuig in. Heerlijk met al die chinezen, iedereen ziet er hetzelfde uit en voor mijn gevoel praat iedereen poep! Haha! Bij het opstijgen en het verlaten van Australie heb ik het toch wel moeilijk. Wat is het een schitterend land en wat ben ik bij geweldige mensen terecht gekomen! Op deze manier is reizen helemaal niet zo eng, moeilijk of spannend. En zijn de afgelopen drie maanden voor ik gevlogen. Ondertussen na een vlucht van 9,5 uur aangekomen in China. Nu 5 uur wachten op mijn volgende vlucht naar Parijs. Over 19 uur in Amsterdam.. ik kijk er naar uit. En ik kan niet wachten om zelf de Wouwse kerkklokken weer te horen luiden!! Xx